மரண தண்டனை என்பது மிகப்பெரிய குற்றங்களுக்கு விதிக்கப்படும் கடுமையான தண்டனை ஆகும். இந்திய சட்டப் பிரிவில், மரண தண்டனை இன்னும் நடைமுறையில் உள்ளது, ஆனால் அதைப் பயன்படுத்துவது மிகவும் குறுகிய பகுதிகளுக்கு மட்டுமே கட்டுப்படுத்தப்பட்டுள்ளது. இங்கு மரண தண்டனை விதிகளின் வரலாறு, அது எப்போது அறிமுகப்படுத்தப்பட்டது, மற்றும் குற்றங்கள் குறித்து விரிவாக அறிந்து கொள்வோம்.

மரண தண்டனையின் வரலாறு

மரண தண்டனை கடந்த பல நூற்றாண்டுகளாக உலகம் முழுவதும் பல நாடுகளில் பரவலாகப் பயன்படுத்தப்பட்டு வந்துள்ளது. இந்தியாவில் மரண தண்டனை வழங்கும் நடைமுறை பிரிட்டிஷ் ஆட்சியின்போது அதிகரிக்கப்பட்டது. 1860ஆம் ஆண்டில் இந்திய புனிதச் சட்டம் (Indian Penal Code) அறிமுகமானதில் இருந்து மரண தண்டனை சட்டமயமாக்கப்பட்டது.

இந்தியாவின் சுதந்திரத்திற்கு முன்னர், ஆங்கிலேய அரசாங்கம் தங்களின் ஆட்சியை நிலைநிறுத்த பல்வேறு அரசியல் தலைவர்களுக்கும், தங்கள் ஆட்சிக்கு எதிராக கிளர்ச்சி செய்தவர்களுக்கும் மரண தண்டனை வழங்கியது. இதன் மூலம் மரண தண்டனை இந்தியாவில் ஒரு முக்கிய தண்டனையாக இடம்பிடித்தது.

மரண தண்டனை விதிகள்

மரண தண்டனை வழங்குவது மிகுந்த கவனத்துடன் மேற்கொள்ளப்பட வேண்டும். 1973ஆம் ஆண்டு அறிமுகமான இந்திய தண்டனை சட்டம் (Code of Criminal Procedure) மரண தண்டனை வழங்குவதை மிகுந்த பொறுப்புடன் பயன்படுத்துமாறு உறுதி செய்கிறது. இது மிகப்பெரிய குற்றங்களுக்கு மட்டுமே விதிக்கப்படுகிறது, அதாவது, “புறக்கணிக்க முடியாத மற்றும் மிகவும் அருவருப்பான” குற்றங்களுக்கு.

தற்போதைய நடைமுறையில், மரண தண்டனை வழங்கப்படும் போது மிகுந்த ஆராய்ச்சி மற்றும் நீதிமன்றத்தின் பரிந்துரையை அடிப்படையாகக் கொண்டே தீர்ப்பு வழங்கப்படும். அதேசமயம், குடியரசுத் தலைவர் அல்லது ஆளுநரிடம் மன்னிப்பு கேட்டுக்கொள்ளும் உரிமையும் குற்றவாளிக்கு வழங்கப்பட்டுள்ளது.

எந்தக் குற்றங்களுக்கு மரண தண்டனை?

இந்தியாவில், சில மிகக் கடுமையான குற்றங்களுக்கு மரண தண்டனை விதிக்கப்படுகிறது. சமூக நலனுக்கும், சட்டத்தின் மதிப்பிற்கும் பாதகமாக அமையும் குற்றங்கள், இந்தக் கடுமையான தண்டனையை பெற காரணமாக இருக்கின்றன.

1. கொலை (Section 302, IPC):
   திட்டமிட்டு அல்லது முனையிலா மனோபாவத்துடன் ஒருவரை கொல்லுதல் மரண தண்டனையின் முக்கிய காரணமாகும். கொலைகளின் போது, குற்றவாளியின் உள்நோக்கமும், செயல்பாட்டின் தீவிரத்தையும் கருத்தில் கொண்டு தண்டனை வழங்கப்படும்.
2. அரச துரோகம் (Section 121, IPC):
   நாட்டின் சுதந்திரத்தையும், பாதுகாப்பையும் குன்றச் செய்யும் வகையில் அரசுக்கு எதிராக போர் செய்வது அரச துரோகமாக கருதப்படுகிறது. இது நாட்டின் பாதுகாப்பை ஆபத்துக்குள்ளாக்கும் குற்றமாகக் கடுமையாக செயல்படுத்தப்படுகிறது.
3. குழந்தைகளுக்கு பாலியல் வன்முறை (POCSO Act):
   12 வயதிற்குட்பட்ட குழந்தைகள் மீதான பாலியல் வன்முறைகள் மிகவும் கேவலமான செயல்களாகக் கருதப்படுகின்றன. இந்தக் குற்றங்களில் குற்றவாளிகளுக்கு மரண தண்டனை விதிக்கப்படுகிறது.
4. தீவிரவாத செயல்கள்:
   மக்களுக்கும், நாட்டின் நிலைப்பாடுக்கும் தீங்கிழைக்கும் தீவிரவாத நடவடிக்கைகள், மிகப் பெரிய அச்சுறுத்தலாக கருதப்படும். இவை பெரும்பாலும் பொதுமக்கள் உயிரிழப்புக்கு காரணமாக அமைகின்றன.
5. அரசு அதிகாரிகளின் கொலை:
   நாட்டின் முக்கிய தலைவர்களை கொல்வது, அரசு இயல்பு செயல்பாட்டை பாதிக்கக்கூடிய குற்றமாக கருதப்படுகிறது.

மரண தண்டனையின் ஆதரவு மற்றும் எதிர்ப்பு

மரண தண்டனைக்கு ஆதரவாகவும் எதிர்ப்பாகவும் பல கருத்துக்கள் உள்ளன:

ஆதரவு:

• மிகப்பெரிய குற்றவாளிகளுக்கு மரண தண்டனை ஒரு வெற்றிகரமான தடை ஆகும்.
• அதைச் செய்வதன் மூலம் சமூகம் பாதுகாப்பாக இருக்கும் என்ற நம்பிக்கை.
• மிகவும் கொடூரமான குற்றங்களுக்கு உரிய தண்டனையாக இது கருதப்படுகிறது.

எதிர்ப்பு:

• சில நேரங்களில் தவறான தீர்ப்புகள் ஏற்படலாம், இதனால் நிரபராதி ஒருவர் தண்டிக்கப்படலாம்.
• மனித வாழ்வின் மதிப்பை குறைக்கும் விதமாக இது பார்க்கப்படுகிறது.
• பல நாடுகளில் மரண தண்டனை ரத்து செய்யப்பட்டுள்ளது, ஏனெனில் இது ஒரு மனிதாபிமான நிலையை ஏற்படுத்துவதில்லை.
• மரண தண்டனையை பரிந்துரை செய்யும் போது சமூகம் எப்போதும் வன்முறையை ஊக்குவிக்கிறதா என்பது கேள்வியாக உள்ளது.

தவறான அடிப்படையில் மரண தண்டனை நிறைவேற்றப்பட்ட நிகழ்வுகள்

இந்தியாவில், சில சந்தர்ப்பங்களில் குற்றவாளிகள் மீது தவறாக குற்றம் சுமத்தப்பட்டு, மரண தண்டனை வழங்கப்பட்டதாக கேள்விகள் எழுந்துள்ளன. பெரும்பாலும், இவை சாட்சியங்களின் குறைபாடுகள், சரியான நீதிமுறைகளின் பின்பற்றாமை, அல்லது சமூக மற்றும் அரசியல் அழுத்தங்களால் ஏற்படுகின்றன.

• இந்தியாவில் நேரடியாக நிரூபிக்க முடியாத அளவுக்கு அத்தகைய நேர்வுகள் பற்றிய தகவல்கள் குறைவாகவே உள்ளன. ஆனால், சமூக மற்றும் சர்வதேச அளவில் பேசப்பட்ட சில வழக்குகள் உள்ளன:
  • மதாரு கிருஷ்ணநாயர் வழக்கு: இந்த வழக்கில், குற்றவாளி நீண்ட காலம் சிறையில் தண்டனையடைய வேண்டியிருந்த நிலையில், பின் சாட்சியங்கள் மற்றும் பிழைகள் கண்டுபிடிக்கப்பட்டன.
  • ரம்ஜித் சிங் வழக்கு: குற்றவாளியின் மீது மரண தண்டனை நிறைவேற்றப்பட்ட பிறகு, புதிய ஆதாரங்கள் கண்டறியப்பட்டு அவர் நிரப்பாத குற்றத்திற்கு தண்டனை பெற்றதாக உறுதிப்படுத்தப்பட்டது.

மரண தண்டனையின் சட்ட நடைமுறைகள்

மரண தண்டனை வழங்கும் போது இது வழக்கமான நீதிமன்றங்களில் மட்டுமின்றி உச்ச நீதிமன்றத்திலும் ஆராயப்படுகிறது. இந்திய அரசியலில், மரண தண்டனை வழங்கப்படும் ஒரு வழக்கு பல கட்டங்களை கடக்க வேண்டும்:

1. முதன்மை நீதிமன்றம்: குற்றம் நிரூபிக்கப்பட்டால், மரண தண்டனை வழங்கப்படும்.
2. உயர்நீதிமன்றம்: முதலாவது கட்டத்தில் வழங்கப்பட்ட தீர்ப்பு உயர்நீதிமன்றத்தில் மறுபரிசீலனை செய்யப்படும்.
3. உச்ச நீதிமன்றம்: மேல்முறையீடு தாக்கல் செய்யப்பட்டால், உச்ச நீதிமன்றத்தில் விவாதிக்கப்படும்.
4. மன்னிப்பு மனு: குடியரசுத் தலைவர் அல்லது மாநில ஆளுநரிடம் மன்னிப்பு கோர முடியும்.

இந்தியா மற்றும் உலக அளவில் நிலை

இந்தியாவில் மரண தண்டனை மிகக் குறைவாக வழங்கப்படுகிறது. 2023ம் ஆண்டின் நிலவரப்படி, இது மிகப்பெரிய குற்றங்களில் மட்டுமே நடைமுறையில் உள்ளது.

உலக அளவில் நிலை:

• பல நாடுகள் மரண தண்டனையை முற்றிலும் ரத்து செய்துள்ளன. உதாரணமாக, கனடா, ஆஸ்திரேலியா, மற்றும் ஐரோப்பிய நாடுகளில் இது முற்றிலுமாக இல்லை.
• அமெரிக்கா மற்றும் சீனாவில் மரண தண்டனை இன்னும் நடைமுறையில் உள்ளது.
• மத்திய கிழக்கு நாடுகளில் சிலர் மரண தண்டனையை தொடர்ந்து அதிகமாக பயன்படுத்துகின்றனர்.

சமூக மற்றும் சட்ட விவாதங்கள்

மரண தண்டனைக்கு எதிராக மனித உரிமை அமைப்புகள் பல கண்டனம் தெரிவித்துள்ளன. ஒருவேளை தவறான தீர்ப்பு வழங்கப்பட்டால், அதை திருத்துவதற்கான வாய்ப்பு கிடையாது என்பதால், இதை ரத்து செய்ய வேண்டிய அவசியம் உள்ளது என்று வலியுறுத்துகின்றனர். அதே நேரத்தில், சமூக பாதுகாப்பிற்காக இது தொடர வேண்டும் என்று சிலர் கருதுகின்றனர்.

இந்தியாவில் மரண தண்டனை வழக்குகள்

கடந்த காலங்களில் இந்தியாவில் பல முக்கிய வழக்குகளில் மரண தண்டனை வழங்கப்பட்டது. உதாரணமாக:

• 2008 மும்பை தாக்குதல்களில் கைதான அஜ்மல் கசாப்.
• 2012 டெல்லி கும்பல் பாலியல் வன்முறை வழக்கு (Nirbhaya Case).
• 1993 மும்பை குண்டு வெடிப்பு வழக்கு.

இவை அனைத்தும் இந்திய நீதித்துறையின் மரண தண்டனை வழங்கும் சரித்திரத்தில் முக்கிய இடத்தை வகிக்கின்றன.

தமிழ்நாட்டில் மரண தண்டனை சட்டம்

தமிழ்நாட்டில், இந்தியாவின் பிற பகுதிகளைப் போலவே, மரண தண்டனை இந்திய தண்டனைச் சட்டம் (Indian Penal Code) மற்றும் குற்றவியல் நடைமுறைச் சட்டம் (Criminal Procedure Code) அடிப்படையில் வழங்கப்படுகிறது. இது நேரடியாக இந்திய சட்ட முறைக்கு உட்பட்டது, எனவே தமிழ்நாட்டின் தனித்துவமான சட்ட விதிகள் இல்லையென்றாலும், மாநிலத்தின் வரலாறு மற்றும் சமீபத்திய முக்கிய வழக்குகள் இதை சிறப்பாக விளக்குகின்றன.

தமிழ்நாட்டின் முக்கிய மரண தண்டனை வழக்குகள்

தமிழ்நாட்டில் வழக்கறிஞர்களால் மற்றும் நீதித்துறை மூலம் மரண தண்டனை விதிக்கப்பட்ட முக்கிய வழக்குகள் பல உள்ளன. இவை சமூகத்தில் பெரும் தாக்கத்தை ஏற்படுத்தியுள்ளன:

1. ராஜீவ் காந்தி கொலை வழக்கு (1991):
   இந்தியாவின் முன்னாள் பிரதமர் ராஜீவ் காந்தி 1991ஆம் ஆண்டு சிருபெரும்புதூரில் கொல்லப்பட்டார். இந்த வழக்கில் சிறிலங்கா விடுதலைப் புலிகளின் ஆதரவாளர்களான பலர் கைது செய்யப்பட்டனர். தண்டனை வழங்கப்பட்டவர்களில் சிலருக்கு முதலில் மரண தண்டனை வழங்கப்பட்டபோதும், சமீபத்தில் அவர்களின் தண்டனைகள் ஆளுநரின் பரிந்துரையின் மூலம் மன்னிப்பு அளிக்கப்பட்டன.
2. மதுரை ரெயில்வே கொலை வழக்கு (2001):
   மதுரை அருகே இரண்டு சிறுமிகளை கொடூரமாக கொன்ற வழக்கில் குற்றவாளிக்கு முதலில் மரண தண்டனை வழங்கப்பட்டது. இந்த வழக்கு தமிழ்நாட்டின் குற்றவியல் வரலாற்றில் பெரும் சர்ச்சையை ஏற்படுத்தியது.
3. புதுச்சேரி சிறுமி வழக்கு:
   12 வயதுக்குட்பட்ட சிறுமியை பாலியல் வன்முறைக்கு உள்ளாக்கி, பின்னர் கொன்ற வழக்கில் தமிழ்நாடு நீதிமன்றம் மரண தண்டனை வழங்கியது. குழந்தைகள் மற்றும் பெண்களை பாதுகாக்கும் சட்டங்களை வெளிப்படையாக மதிக்காமல் நடந்த இந்தச் செயலுக்கு மிகக் கடுமையான தண்டனை வழங்கப்பட்டது.
4. கல்லூரி மாணவி கொலை வழக்கு (2024): சமீபத்தில்கூட கல்லூரி மாணவியை இரயில் தண்டவாளத்தில் தள்ளிவிடப்பட்டு கொலைசெய்த சதிஷ் என்பவருக்கு சென்னை மகளிர் சிறப்பு நீதிமன்றம் உத்தரவு விட்டது

– தமிழ்நாட்டில் கடைசியாக மரணதண்டனை நிறைவேற்ற பட்ட குற்றவாளியாக ஆட்டோ சங்கர் ஆவர். 6 கொலை குற்றங்கள் உட்பட பாலியல் தொழில், ஆட்கடத்தல், கள்ளச்சாராயம் காய்ச்சுதல், கட்ட பஞ்சாயத்து போன்ற குற்றங்களுக்காக 1996 ல் ஆட்டோ சங்கர் தூக்கிலிடப்பட்டார்.

தமிழ்நாட்டில் மரண தண்டனையின் நடைமுறை

தமிழ்நாட்டில் மரண தண்டனை வழங்கப்படும் போது, மிகுந்த கவனமாக சட்ட முறைபடி நடவடிக்கைகள் மேற்கொள்ளப்படுகின்றன:

1. முதன்மை நீதிமன்றம்:
   குற்றவாளி குற்றம் செய்தது நிரூபிக்கப்பட்டால், மாவட்ட நீதிமன்றம் மரண தண்டனை வழங்கும்.
2. மாற்றுக் குறியீடு:
   குற்றவாளி தனது தண்டனையை எதிர்த்து உயர் நீதிமன்றத்தில் மேல்முறையீடு செய்ய உரிமை பெற்றிருக்கிறார்.
3. உச்ச நீதிமன்றம்:
   உயர் நீதிமன்ற தீர்ப்புக்கு எதிராக, உச்ச நீதிமன்றத்தில் கூட மேல்முறையீடு செய்யலாம்.
4. மன்னிப்பு மனு:
   மரண தண்டனை உறுதிசெய்யப்பட்ட பிறகும், குற்றவாளி குடியரசுத் தலைவர் அல்லது மாநில ஆளுநரிடம் மன்னிப்பு கோரலாம். தமிழ்நாட்டில், சிலர் இந்த உரிமையை பயன்படுத்தி தங்கள் தண்டனைகளை குறைக்கவோ மன்னிக்கவோ சாதனை படைத்துள்ளனர்.

தமிழ்நாட்டின் பார்வையில் மாறும் நடைமுறை

தமிழ்நாடு அரசு மரண தண்டனையை நேரடியாக வலியுறுத்துவதை விட, சமூக பாதுகாப்பு மற்றும் மறுசீரமைப்பு முயற்சிகளை முன்னிலைப்படுத்துகிறது. குறிப்பாக குற்றவாளிகள் மறுபயனுடைய குடிமக்களாக மாறுவதற்கான பயிற்சிகள் சிறைச்சாலைகளில் வழங்கப்படுகின்றன. இது மரண தண்டனைக்கு மாற்று தீர்வாக விளங்குகிறது.

மரண தண்டனை இரத்து செய்யும் வழிமுறைகள்

சில சந்தர்ப்பங்களில் குற்றவாளிகளுக்கு மரண தண்டனையை இரத்து செய்யும் வாய்ப்புகள் உள்ளன. இந்திய அரசியல் மற்றும் சட்ட முறைகளில் இதற்கு குறிப்பிடத்தக்க நடைமுறைகள் உள்ளன. இவை குற்றவாளிக்கு நீதியையும், மனிதாபிமானத்தையும் சமநிலைப்படுத்தும் வகையில் அமைக்கப்பட்டுள்ளன.

1. மனநல கண்ணோட்டம்

மரண தண்டனையை இரத்து செய்யும் காரணங்களில் குற்றவாளியின் மனநிலை முக்கியமான பங்கு வகிக்கிறது. மனநல பிரச்சனையால் பாதிக்கப்பட்ட குற்றவாளிகள், தண்டனையை செயல்படுத்த முடியாதவர்கள் எனக் கருதப்படுவர். மனநல பரிசோதனை மூலம் இதை நீதிமன்றம் உறுதி செய்ய வேண்டும்.

2. உயர்நீதிமன்ற மேல்முறையீடு

முதன்மை நீதிமன்றம் மரண தண்டனை வழங்கிய பிறகு, குற்றவாளி உயர்நீதிமன்றத்தில் மேல்முறையீடு செய்யலாம். உயர்நீதிமன்றம் வழக்கினை மீண்டும் பரிசீலித்து, தண்டனையை குறைக்கவோ அல்லது ரத்து செய்யவோ முடிவு செய்யலாம்.

3. உச்ச நீதிமன்ற மேல்முறையீடு

உயர்நீதிமன்ற தீர்ப்புடன் தன்னிலை சரியில்லாமல் இருக்கும் குற்றவாளிகள், உச்ச நீதிமன்றத்தில் மேல்முறையீடு செய்யலாம். உச்ச நீதிமன்றம் வழக்கை முழுமையாக பரிசீலித்து, தண்டனையின் தகுதியை மதிப்பீடு செய்யும்.
முக்கியமாக, சில வழக்குகளில் குற்றவாளியின் குற்றம் தெளிவாக நிரூபிக்கப்படவில்லை என்றால் அல்லது குற்றவாளியின் தவறுக்கு ஈடாக மரண தண்டனை அளிக்க மிகவும் கடுமையானதாக இருக்கும் என்றால், உச்ச நீதிமன்றம் தண்டனையை மாற்ற வாய்ப்பு உள்ளது.

4. மன்னிப்பு மனு (Clemency Petition)

மரண தண்டனை உறுதிசெய்யப்பட்ட பிறகு, குற்றவாளி குடியரசுத் தலைவர் அல்லது மாநில ஆளுநரிடம் மன்னிப்பு கோரும் உரிமையை பயன்படுத்தலாம். இந்த நடைமுறை இந்திய அரசியலமைப்பு விதி 72 மற்றும் 161ன் கீழ் செயல்படுகிறது.
குடியரசுத் தலைவர் மன்னிப்பு மனு மத்திய அரசின் பரிந்துரையின் அடிப்படையில் பரிசீலிக்கப்படுவது வழக்கம். மாநில அளவில், ஆளுநரிடம் மன்னிப்பு மனுக்கள் பரிசீலிக்கப்படுகின்றன.

முடிவுகள்: தண்டனையை முற்றிலுமாக ரத்து செய்யலாம், மரண தண்டனையை ஆயுள் தண்டனையாக மாற்றலாம், அல்லது தண்டனையை தள்ளிப்போடலாம்.

5. தள்ளிப்போடும் மனுக்கள் (Delay Petitions)

குற்றவாளியின் மரண தண்டனையை நிறைவேற்றுவது மிகவும் தாமதமானதால், அதை இரத்து செய்ய வேண்டும் எனக் கோர முடியும்.
தாமதமான செயல்பாடு குடியரசுத் தலைவர் அல்லது ஆளுநரின் மன்னிப்பு மனு பரிசீலனையில் ஆண்டுகள் கடத்தினால், இது மனநல பாதிப்புகளை ஏற்படுத்தும் என்று மன்னிப்பு மனுக்கள் தாக்கல் செய்யப்படும்.

6. குற்றவாளியின் மாற்றியாழ்ச்சி

குற்றவாளி சிறைக்குள் பழிவாங்கும் மனோபாவத்தை மாற்றி, தன் தவறுகளை உணர்ந்து மீண்டும் சீர்திருத்தத்துடன் வாழ முன்வரும்போது, தண்டனையை குறைக்கலாம். இது சிறை அதிகாரிகள் மற்றும் சமூக நல அணிகளின் பரிந்துரையுடன் மேற்கொள்ளப்படும்.

7. மனித உரிமை அமைப்புகளின் தலையீடு

மரண தண்டனையை எதிர்க்கும் மனித உரிமை அமைப்புகள், குற்றவாளியின் வாழ்வுரிமையை பாதுகாக்கும் நோக்கில் சர்வதேச உரிமை அமைப்புகள் மூலம் நடுநிலையாக மனுக்கள் தாக்கல் செய்யலாம்.

உதாரணம்: ஏசியன் ஹுமன் ரைட்ஸ் கமிஷன், அம்னஸ்டி இன்டர்நேஷனல்.

8. சர்வதேச செறிவியல் (International Appeal)

சில சந்தர்ப்பங்களில், குற்றவாளிகள் சர்வதேச நீதிமன்றத்தில் மேன்முறையீடு செய்யலாம், குறிப்பாக, இந்தியாவின் சட்டவியல் நடைமுறைகள் சர்வதேச சட்டங்களில் மாறுபாடு கொண்டதாக இருந்தால்.

9. சமூக அழுத்தம் மற்றும் அரசியல் பாதிப்பு

சமூகத்தில் வெகுண்டுபோக்கும் ஒரு மரண தண்டனை வழக்கில், அரசியல் காரணங்களால் அல்லது சமூக அமைப்புகளின் அழுத்தத்தால் மரண தண்டனை இரத்து செய்யப்படும் நிகழ்வுகள் உள்ளன.

முடிவுரை:

மரண தண்டனை என்பது மனித வாழ்வின் மிக முக்கியமான உரிமையை எதிர்நோக்கும் தீவிரமான தண்டனையாகும். இது சமூகத்தில் நியாயம் நிலைநிறுத்தும் ஒரு கருவியாகவும், ஒரே நேரத்தில் பல்வேறு சர்ச்சைகளுக்கு காரணமாகவும் உள்ளது. இந்தியாவின் போக்கு மனிதாபிமானம் மற்றும் சமத்துவத்தை முன்னிலையில் வைத்து, குற்றவாளிகளுக்கு கடைசி வாய்ப்பு அளிக்க முற்படுகிறது. இதனை தொடர்ந்து நடைமுறையில் வைத்திருக்க வேண்டுமா அல்லது முழுமையாக ரத்து செய்ய வேண்டுமா என்பதற்கான விவாதங்கள் இன்றும் தொடர்கின்றன.